An Italian radio program's story about Iceland’s on-going revolution is a stunning example of how little our media tells us about the rest of the world. Americans may remember that at the start of the 2008 financial crisis, Iceland literally went bankrupt. The reasons were mentioned only in passing, and since then, this little-known member of the European Union fell back into oblivion.
As one European country after another fails or risks failing, imperiling the Euro, with repercussions for the entire world, the last thing the powers that be want is for Iceland to become an example.
Here's why:
Five years of a pure neo-liberal regime had made Iceland, (population 320 thousand, no army), one of the richest countries in the world. In 2003 all the country’s banks were privatized, and in an effort to attract foreign investors, they offered on-line banking whose minimal costs allowed them to offer relatively high rates of return. The accounts, called IceSave, attracted many English and Dutch small investors. But as investments grew, so did the banks’ foreign debt. In 2003 Iceland’s debt was equal to 200 times its GNP, but in 2007, it was 900 percent. The 2008 world financial crisis was the coup de grace. The three main Icelandic banks, Landbanki, Kapthing and Glitnir, went belly up and were nationalized, while the Kroner lost 85% of its value with respect to the Euro. At the end of the year Iceland declared bankruptcy.
Contrary to what could be expected, the crisis resulted in Icelanders recovering their sovereign rights, through a process of direct participatory democracy that eventually led to a new Constitution. But only after much pain.
Geir Haarde, the Prime Minister of a Social Democratic coalition government, negotiated a two million one hundred thousand dollar loan, to which the Nordic countries added another two and a half million. But the foreign financial community pressured Iceland to impose drastic measures. The FMI and the European Union wanted to take over its debt, claiming this was the only way for the country to pay back Holland and Great Britain, who had promised to reimburse their citizens.
Protests and riots continued, eventually forcing the government to resign. Elections were brought forward to April 2009, resulting in a left-wing coalition which condemned the neoliberal economic system, but immediately gave in to its demands that Iceland pay off a total of three and a half million Euros. This required each Icelandic citizen to pay 100 Euros a month (or about $130) for fifteen years, at 5.5% interest, to pay off a debt incurred by private parties vis a vis other private parties. It was the straw that broke the reindeer’s back.
What happened next was extraordinary. The belief that citizens had to pay for the mistakes of a financial monopoly, that an entire nation must be taxed to pay off private debts was shattered, transforming the relationship between citizens and their political institutions and eventually driving Iceland’s leaders to the side of their constituents. The Head of State, Olafur Ragnar Grimsson, refused to ratify the law that would have made Iceland’s citizens responsible for its bankers’ debts, and accepted calls for a referendum.
Of course the international community only increased the pressure on Iceland. Great Britain and Holland threatened dire reprisals that would isolate the country. As Icelanders went to vote, foreign bankers threatened to block any aid from the IMF. The British government threatened to freeze Icelander savings and checking accounts. As Grimsson said: “We were told that if we refused the international community’s conditions, we would become the Cuba of the North. But if we had accepted, we would have become the Haiti of the North.” (How many times have I written that when Cubans see the dire state of their neighbor, Haiti, they count themselves lucky.)
In the March 2010 referendum, 93% voted against repayment of the debt. The IMF immediately froze its loan. But the revolution (though not televised in the United States), would not be intimidated. With the support of a furious citizenry, the government launched civil and penal investigations into those responsible for the financial crisis. Interpol put out an international arrest warrant for the ex-president of Kaupthing, Sigurdur Einarsson, as the other bankers implicated in the crash fled the country.
But Icelanders didn't stop there: they decided to draft a new constitution that would free the country from the exaggerated power of international finance and virtual money. (The one in use had been written when Iceland gained its independence from Denmark, in 1918, the only difference with the Danish constitution being that the word ‘president’ replaced the word ‘king’.)
To write the new constitution, the people of Iceland elected twenty-five citizens from among 522 adults not belonging to any political party but recommended by at least thirty citizens. This document was not the work of a handful of politicians, but was written on the internet. The constituent’s meetings are streamed on-line, and citizens can send their comments and suggestions, witnessing the document as it takes shape. The constitution that eventually emerges from this participatory democratic process will be submitted to parliament for approval after the next elections.
Some readers will remember that Iceland’s ninth century agrarian collapse was featured in Jared Diamond’s book by the same name. Today, that country is recovering from its financial collapse in ways just the opposite of those generally considered unavoidable, as confirmed yesterday by the new head of the IMF, Christine Lagarde to Fareed Zakaria. The people of Greece have been told that the privatization of their public sector is the only solution. And those of Italy, Spain and Portugal are facing the same threat.
They should look to Iceland. Refusing to bow to foreign interests, that small country stated loud and clear that the people are sovereign.
That’s why it is not in the news anymore.
zaterdag 26 november 2011
vrijdag 9 september 2011
Ontharen
Laatste update: 7 april 2011 15:19 info
Cocaïne in je borsthaar, dat zit qua legendarisch al bijna tegen de Mars in de kut van Marianne Faithfull en de schaamluis in de snor van Robbie Vermeer aan. Door Nico Dijkshoorn.
Foto: ANP Het is meteen een scène uit Fawlty Towers. John Cleese met een lijk in de kledingkast en je er dan toch uitlullen.
Hij wordt wakker en er staat een druipende rol shoarmavlees, met het plastic er nog omheen, in de hoek van zijn kamer. Als hij alles wat beter bekijkt ziet hij dat onder in de rol een afdruk van zijn gebit zit. Hij heeft, midden in de nacht, met zijn vrouw in bed, in de hoek van de kamer een rauwe rol shoarma op proberen te eten. Waar gebeurd.
Het lijkt mij niet fijn als een heel land het over je borsthaar heeft. Ik vind borsthaar belachelijk intiem. Niet iets waar je zomaar even aanzit. Ik ken weinig mannen die tijdens een gesprek heel nonchalant even hun hand in je borsthaar leggen.
Ja, Ramses Shaffy misschien, maar die heeft ook twee jaar lang gedacht dat de nieuwe God op aarde zich verplaatste in een witte Rolls Royce. Zijn held, Baghwan, die had gebakken ei van 3 jaar oud, een halve kip, een zithoek van Ikea in zijn baard.
De oplossing voor iedere onderscheiden militair die graag twee ons coke uit zijn navel laat snuiven is toch een rigoureuze ontharing. Ik ben er, nog niet eens zo heel lang geleden bij geweest toen mijn goede vriend - alles vergeven en vergeten, zand er over etc. - Mart Smeets zijn rug werd onthaard. Hij maakt daar altijd een klein feestje van. Eerst kijken we met zijn allen naar basketbal, Mart legt hij ons uit wat we zien en dan gaat opeens die rendieren trui uit.
Hoewel ik er nu enkele keren bij ben geweest is het toch iedere keer een verrassing, die enorme lichaamsbeharing. Mart heeft, hoe hard je hem ook onthaart, binnen een week alweer de lichaamsbeharing van een gezonde Yeti op zijn rug. Laat Mart ongeschoren naakt een dorpje in Nepal binnenwandelen en hij hangt binnen een minuut aan zijn voeten op het dorpsplein.
De ontharing van Smeets vindt volgens een vast ritueel plaats. We lopen met zijn allen naar een klein weilandje. Eerst gieten we vier emmers ahornsiroop over zijn rug, dan gezellig wachten tot de boel hard is en dan is het zaak om die keiharde suikerplaat op zijn rug in een korte felle ruk er af te trekken, zodat in een keer al dat haar meekomt.
Smeets, eerlijk is eerlijk, draagt dat als een vent. Ik heb hem maar een keer iets horen zeggen, vlak na zo’n ontharing. ‘Mag ik dat zeggen, ja dat mag ik zeggen. Au.’
Dat is eigenlijk alles wat je over deze zaak kunt zeggen. Marco Kroon is hopeloos ouderwets. Een beetje militair die scheert minimaal zijn benen. Dat is misschien de grootste teleurstelling, dat wij in Nederland weer zitten opgezadeld met militairen die de ontzettend oude wijven drug cocaïne gebruiken en zich niet ontharen. Ik schaam mij, dat we waarschijnlijk behaarde politie-instructeurs naar Afghanistan hebben gestuurd.
vrijdag 26 augustus 2011
je maakt winst, wat doe je dan...
ABN Amro maakt winst, kondigt schrappen 2.350 arbeidsplaatsen aan
ABN Amro maakte in het tweede kwartaal van dit jaar een winst van 325 miljoen euro, dat is zo’n dertig procent meer dan over dezelfde periode van vorig jaar. Daarnaast kondigde de bank vanochtend het schrappen van 2.350 banen aan in de periode tot 2015.
Dat is negen procent van het huidige aantal arbeidsplaatsen, meldt persbureau AP. Vooral op de IT-afdeling en op het hoofdkantoor zullen banen komen te vervallen vanwege efficiencyprogramma’s, meldt het Financieel Dagblad. ABN voorziet daarnaast wel in de creatie van zo’n 450 nieuwe banen binnen het concern.
In totaal boekte ABN het afgelopen jaar 864 miljoen euro winst. Een jaar geleden was dat een verlies van bijna een miljard onder andere door het opsplitsen van ABN Amro en de fusie met Fortis Bank Nederland. De grote winst is onder meer afkomstig van de hogere rente-inkomsten en zorgt ervoor dat de bank voor het eerst dividend kan uitbetalen sinds 2008.
dinsdag 16 augustus 2011
Holland in da Hood: strukkel in Dokkum
-edit- : deze "real life shite" ga ik toch eens een keer kijken...hoe grappig zijn die gasten We geven het eerlijk toe: wij dachten in eerste instantie ook met een of andere paarsebroeken marketinghoax voor iets stoms (kan nog steeds natuurlijk) te maken te hebben. Maar dat schijnt dus niet het geval te zijn! Dit programma is echt (pdf alert) en gaat daadwerkelijk uitgezonden worden door RTL5. Een felrealistische docusoap met fopgangsters uit de provincie die op schoolreisje naar The Bronx gestuurd worden, kan het lolliger? Hier op GeenStijl maakten we ooit kennis met de hilarische Money Making Machine uit Leeuwarden. Maar ook YouTube staat al jaren vol met dit soort malloten: roomblankje vmbo'ertjes met een zakdoek om hun kop (door moedertje lief in het filmpje omschreven als '50 cent kleding') die dingen zeggen als 'straatcultuur hier in Dokkum dat is best heftig' en 'hier het leven is ook niet makkelijk' als ze over Munstergeleen spitten. Schaamte, realiteitszin en verstand waren nog nooit zo ver weg bij dit duo Braindamage & Rugzakje. Verder lachen kan bijvoorbeeld op de Hyvepagina van meneer G-Low, wiens klederdracht (geef toe) niet onder doet voor een Ali G of Brainpower. Kost RTL een paar Karl Kani-petjes maar dan heb je ook wat: Oh Oh Cherso next level shit, nu al de viral van 2011. Koffie automaat, hou het straat. En dat rijmt.
maandag 15 augustus 2011
America’s Tea Party has a simple fiscal message: the United States is broke. This is factually incorrect – US government securities remain one of the safest investments in the world – but the claim serves the purpose of dramatizing the federal budget and creating a great deal of hysteria around America’s current debt levels.
This then produces the fervent belief that government spending must be cut radically, and now.
There are legitimate fiscal issues that demand serious discussion, including how to control growth in health-care spending and how best to structure tax reform. But the Tea Party faction of the Republican Party cares more about small government than anything else: its members insist, above all, that federal tax revenue never be permitted to exceed 18% of GDP. Their historical antecedent is America’s anti-revenue Whiskey Rebellion in 1794, not the original anti-British, pro-representation Boston Tea Party in 1773.
There are legitimate fiscal issues that demand serious discussion, including how to control growth in health-care spending and how best to structure tax reform. But the Tea Party faction of the Republican Party cares more about small government than anything else: its members insist, above all, that federal tax revenue never be permitted to exceed 18% of GDP. Their historical antecedent is America’s anti-revenue Whiskey Rebellion in 1794, not the original anti-British, pro-representation Boston Tea Party in 1773.
zondag 14 augustus 2011
"Witte jongeren zijn zwart geworden"
AMSTERDAM - In Groot-Brittannië is een enorme rel uitgebroken omdat een bekende historicus op de televisie heeft gezegd dat de rellen in Engeland mede veroorzaakt zijn door het feit dat witte Engelse jongeren zwart zijn geworden.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00881/chavs_881888d.jpg"," "," ",200,135);)
Historicus David Starkey zei vrijdagavond tijdens het programma Newsnight op BBC 2 dat witte jongeren uit de onderklasse van de maatschappij (chavs) de zwarte gangster-cultuur omarmen zoals die gepredikt wordt in talloze videoclips die op de muziekzenders en youtube die hele dag massaal voorbij komen.
Volgens Wikipedia is een chav:
(spreek uit als: [tjef])(of Charv, Charver, Denis(m.), Chavette(vr.)) is een scheldwoord afkomstig uit Groot-Brittannië en wordt gebruikt door en voor Engelse jongeren. Een chav is een vaak laag geschoolde, agressieve jongere (man of vrouw) afkomstig uit een lagere sociale klasse. Chavs zijn herkenbaar aan hun gedrag (brutaal en agressief) en hun manier van kleden. Chavs dragen marginale kledij zoals trainingpakken, veel (meestal grote) juwelen, een honkbalpetje (waarover vaak weer een capuchon) en Burberry-patronen.
De vrouwen hebben veelal geblondeerd of juist erg donker geverfd haar, dragen eveneens veel juwelen, trainingspakken of naveltruitjes en zeer korte rokken. Ook het Burberry-patroon of andere (nep) dure merken zijn populair bij vrouwen.
In Engeland worden de gebruikers van het woord chav gezien als 'neo-snobs', ze zouden de jongeren uit de lagere sociale klasse discrimineren. Critici zeggen dat het onderscheid dat gemaakt wordt binnen de jongerencultuur laat zien hoe klassenbewust Engeland nog steeds is. Jongeren noemen het fenomeen zelf 'class war'. Chavs waren ook een ware internetrage, dit zorgde in Engeland voor opschudding toen jongeren van een eliteschool een Chav-hunt filmpje in scène zette en plaatsten op Youtube. De chavs werden als prooi achtervolgd door piekfijn geklede jagers te paard vergezeld van jachthonden. Tijdens de jacht werden de chavs afgeschoten met een dubbelloops geweer.
De herkomst van het woord is niet geheel duidelijk, maar het woord heeft waarschijnlijk z'n wortels in het Romanes (zigeunertaal) waar het woord Chavo "jongen" betekent (Chavi voor meisjes).
Klik hier voor het artikel over David Starkey
woensdag 10 augustus 2011
zo leuk dat ik hem alsnog plaats
Oeps. Rekenfoutje Rutte van 50 MILJARD
Hela, wat is dit nou? Terwijl iedereen de blik op het Noorwegen van Anders de HaatViking gericht heeft, vergeten we even een oogje op de bodemloze put die Griekenland heet te houden. Van het noodfonds van 109 miljard zou de helft (50 miljard) door private instellingen betaald worden, zei Mark Rutte zelf tijdens de persco, afgelopen donderdag. "Ik heb acht uur met m'n telraam zitten klootviolen, de cijfers kloppen helemaal!" Niet, dus. In een brief zegt boekhouder De Jager nu dat het *ietsje* anders ligt. Die 109 miljard is allemaal belastinggeld, de 50 miljard van de banken, verzekeraars & pensioenfondsen komt daar nog even bovenop. Voor Nederland betekent deze rekenfout dat we geen 2,5 miljard, maar TWEE KEER 2,5 MILJARD moeten ophoesten voor Souflakistan. Onze @MinPres heeft dus snoeihard zitten slapen tijdens de ondertekening van het akkoord vorige week, óf het is een bewuste leugen om niet nog meer weerzin tegen noodfondsen aan te wakkeren in eigen land. Nou oppositie, grijp je kans om die grijnzende pruller eindelijk eens goed aan te pakken. Ome Geert wil vast wel even helpen.
"Mark, gast, je hebt het totaal verkeerd berekend. Srsly dude, hoe kun je d'r nou VIJFTIG MILJARD naast zitten?"
"OMGWTFEUROZONE en ik zei nog wel dat alle cijfers echt echt écht klopten. Trololol!"
BONUSSTRIPJE: Met dank aan NRC.
Abonneren op:
Posts (Atom)